Hieronder staan een hele reeks memo-oefeningen. Een heel eenvoudig spel maar toch een goede geheugentraining. Er bestaan zoveel logo's en tekeningentjes over O-lopen dat ze uiteindelijk ook al mooi zijn om naar te kijken. Je hoeft dus niet alle memootjes te spelen. De laatste memo's zijn moeilijker en best de moeite om te proberen.

• Dieren in O-logo's: memo 1, 2 en 3 of als je de logo's alleen maar wil zien: 1, 2 en 3
• O-tekeningen: memo 4 en 5 of als je de logo's alleen maar wil zien: 4 en 5
• memo met trail-O logo's: memo 6 of als je de logo's alleen maar wil zien: 6
• memo met ski-O logo's: memo 7 of als je de logo's alleen maar wil zien: 7
• memo met MTBO logo's: memo 8 of als je de logo's alleen maar wil zien: 8
• megamemo met klassieke-O logo's: memo 9 en 10 of als je de logo's alleen maar wil zien: 9 en 10
• moeilijke memo met kaartjes: memo 11 en 12 of als je de logo's alleen maar wil zien: 11 en 12

Ook puzzelen kan een leuke training zijn. Je moet goed naar de details kijken om de puzzles te kunnen maken. Veel plezier.

• Schuifpuzzle van de loopgrachten in Leopoldsburg (je moet klikken op "schudden" om de blokjes door elkaar te halen en dan op het blokje dat je wil verplaatsen): gemakkelijk of moeilijk
• Een blokjespuzzle van linkeroever (je kan de blokjes verplaatsen naar een leeg veld door ze vast te nemen. Je moet de puzzle maken in het grijze gedeelte.): behoorlijk moeilijk
• En een reeks kaartjes uit alle landen als blokjes terug samen te stellen (als je op "drag" klikt kan je de volledige kaart verplaatsen op je scherm. "Start" breekt de puzzle in het aantal stukjes dat je hebt gekozen in kolommen en rijen. "Grid" geeft je een rooster om de stukjes gemakkelijker te plaatsen. Een stukje dat je juist legt knippert even): eraan beginnen

Neem een kaart en teken daarop een omloop met benen van 5 à 6 cm lang. Neem vervolgens een blanco blad en teken daarop enkel de omloop. Je maakt best in één keer enkele kaarten die je dan enkele dagen (weken) weg legt, om te voorkomen dat de kaart anders nog te fris in je geheugen zit.

De oefening is vrij eenvoudig. Bestudeer elk been gedurende een vooraf bepaalde tijd bv. 30 seconden. Terwijl je naar de kaart kijkt, zoek je dan duidelijke en opvallende merkpunten waar je naar toe zou kunnen lopen. Zodra de tijd voorbij is probeer je de duidelijke merkpunten zo goed mogelijk over te tekenen op je blanco kaart. Het is de bedoeling hierbij niet of zo weinig mogelijk op de moederkaart te kijken. Wees niet te nauwkeurig, het idee is te vereenvoudigen. Een heuvel kan je weergeven door één enkele hoogtelijn.

Herhaal de oefening nu voor elk been. Vergelijk na afloop je getekende kaart met de moederkaart. Je zou ertoe moeten komen voldoende informatie op je getekende kaart te hebben om ruw te kunnen oriënteren naar de zone met de post, niet noodzakelijk tot de controle zelf maar tot in de buurt ervan.

Als je dit soort oefening meermaals doet, kan je de tijd dat je naar de kaart kijkt verminderen. Moest je dan nog kunnen beschikken over een kaart van een terrein in je buurt kan je de oefening eerst in je luie zetel doen om daarna de omloop te lopen. Hierdoor zal je zien of je al dan niet de juiste merkpunten herneemt.

Opmerking: je kan deze oefening ook echt doen als een training (zie ) - teken je plan.

Natuurlijk kan je ook de virtuele O-wereld instappen. Er bestaan verschillende spelletjes maar Catching features is één van de betere. Hieronder enkele sfeerbeelden. Je ziet jezelf als loper die natuurlijk de posten vindt, van tijd tot tijd op de kaart kijkt en nadien zijn wedstrijd analyseert. Helemaal onderaan zie je enkele kaartjes en de virtuele terreinen. Dit spel kan gebruik maken van bestaande kaarten.

De linkertop springt duidelijk in het oog. Begin boven de hoofdhoogtelijn in te kleuren.

Vervolgens begin je met een hoogtelijn te dalen. Door deze in te kleuren krijg je de vorm van de andere top. Vervolgens kan je ook deze top inkleuren. Nu wordt duidelijk dat er meerdere kleinere toppen zijn en dat deze rechtse top de hoogste top is. Tussen beide grote toppen is er een doorgang (zadel).

En dit is het eindresultaat. Je kan deze oefening doen op andere kaarten om het hoogteverschil goed in te schatten. Op deze manier krijg je een beter zicht op het reliëf wat je dan weer kan helpen om het te vereenvoudigen.

Hieronder een gelopen stuk uit Noorwegen. Hierboven een foto van het terrein met de twee uiterste volgwegen.

Op de bovenste (blauwe) volgweg moet er 55 meter geklommen worden in het eerste deel van dit been. De steile helling in het begin is moeilijk maar nadien is het eerder gemakkelijk lopen naar de post. De onderste (rode) volgweg is snel en gemakkelijk naar het water toe maar op het einde moet er 65 meter geklommen worden naar de post. De rechte weg (groen) is de kortste maar vraagt het meeste klimmen (90 meter). De gele volgwegen brengen geen verbetering. De roze volgweg is gemakkelijk naar de weg toe, bergaf en door de moerasjes, maar ook hier moet er op het einde flink geklommen worden (75 meter). De roze volgweg is waarschijnlijk de snelste als je de steile klim op het einde aankan. Als alternatief is de blauwe volgweg zeker niet slecht want in dit soort terreinen zijn de kleine paden soms slechter beloopbaar dan de moerasjes.

Hiernaast een voorbeeld uit Letland.

De rode volgweg is vrij eenvoudig en een veilige wegkeuze voor de meeste lopers. Je moet gewoon langs de berg blijven lopen tot je een grote inloper (vallei) ziet. Op de top zal je waarschijnlijk het te zoeken merkpunt al zien en is het gewoon bergaf naar de post.

De groene volgweg is de langste maar je kan deze volgweg nemen als je over paden wil lopen (om zeker te zijn waar je bent) en niet graag klimt.

De blauwe volgweg is de kortste maar vereist veel zelfvertrouwen, een goede technische kennis en een goede fysiek. Voor toppers is dit waarschijnlijk de snelste route.

Hiernaast een voorbeeld uit Letland.

Tenslotte nog een probleem uit Slovenië.

De roze volgweg is een veilige route, 580m lang. De bedoeling is gebruik te maken van de kleine paden en daardoor het kaartlezen te vereenvoudigen en voordeel te halen uit de hogere snelheid die je kan ontwikkelen in vergelijking met het lopen door het terrein. Maar, kleine paden kunnen verraderlijk zijn en eenvoudig te missen.

De groene volgweg is waarschijnlijk de snelste, 480m lang. Geef toe, ze geeft je ook het meeste plezier door tussen de verschillende merkpunten te navigeren en de kaart trachten te vereenvoudigen. Steenrijke gebieden worden best vermeden omdat ze slecht beloopbaar zijn. Goede merkpunten zijn de rotsen en de heuvels die van verder zichtbaar zijn dan de inzinkingen (typisch is het negatieve reliëf in deze streken).

De blauwe volgweg is de langste, 680m. De looproute waarbij minder nagedacht moet worden. Normaal is deze wegkeuze trager maar voor een onervaren loper kan dit een oplossing zijn.